بهار چهار فصل من

دیروز دوباره کابوس دیدم.. تنهایی... دوری.. حس خفگی.. اکه یه عضو از بدنم جدا شده.. وقتی وبلاگ بهار رو دیدم یاد روزهای محمد افتادم.. روزهای دختر اشتباهی.. روزهایی غم و اندوه و اشک.. روزهای تلخ بغض..

بهار من.. خورشیدت طلوع کرد.. میدانم.. تبی داری به گرمای تابستان...

بهار من.. برگهایت ریخت... دانه دانه افتاد.. روزهای خزانت فرا رسید.. خوب میدانم.. پاییز فدم زنان امد...

بهار من.. میدانم میباری.. از درون.. جاری شدی.. درکت میکنم.. زمستانت نیز فرا رسید..

پس کو شکوفهایت.. 

بهار من کوو.. بهار بی گل خزان است..

مرا نیز شریک بدان.. 

مرا ببخش بخاطر دیر خواندنت...

ببخش...

دیگه نیستم

دیروز که خبر فوت دختر اشتباهی رو از وبلاگ یکی از دوستاش خوندم شکه شده.. هم من هم شوشو.. اخه شوشو هم خیلی نوشته هاش رو دوست داشت و همیشه با هم میخوندیم.. برای چند لحظه دستم به نوشتن نمیومد.. قلب شوشو تیر کشید و نفسش کم شد... و ما تا شب در بهت بودیم.. از فکرش بیرون نمیرم.. شوشو ازم خواست دیگه وبلاگ نرم و به کسی سر نزنم.... فعلا تصمیم اینه که در وبلاگ خودم رو تخته کنم.. همتون رو دوست دارم.. بهتون سر میزنم.. 

شعر

بوی شرجی.. بوی نم..

میزند شرجی به چهره گاه گاه..

افتابی داغ میسوزاند مرا..

دست در دستی ز عشق..

میرود ان سوی جاده..

انتظاری در نگاه عده ای منتظر..

زود می اید دمی

دیر می اید و زمانی منتظر.. 

میروم سویی تو آن سوی دگر

گاه در نزد همیم..

گاه دوریم و دلهای منتظر..

موقع برگشتن اگاه میکنیم..

یا منم در انتظار..

یا تو هستی منتظر..

باز هم در آفتاب داغ داغ

کی سر اید انتظار..

شعر از خودم